De great Ocean Road trip (door Erwin)

Om 07.30 vertrok de bus om vanuit Melbourne via de great Oceaan Road naar Warrnambool te rijden. Deze kustweg is 240 km. lang en één van de spectaculairste ter wereld. De uitzichten zijn prachtig, de omgeving waarin wij rijden schitterend en biedt veel afwisseling. 

Melbourne is een zeer moderne stad met een dynamische samenleving, de fundamenten zijn gelegd tijdens de goldrush die begon in het midden van de 19de eeuw. Het trok heel veel mensen die graag wat goud uit de grond wilden halen. De grond waar goud werd gevonden, was eigendom van de Aboriginals. Echter dachten de Engelsen daar ander over. Adam Barrak, een hoge ambtenaar, wilde dat de oorspronkelijke bewoners geld kregen als zij land wilden verkopen. Hij wilde dat men respect had voor de cultuur en de oorspronkelijke bewoners. In eerste instantie werkte dit prima, maar jaren later wilde een net benoemde gouverneur de zaak weer terugdraaien. De Aboriginals werden toch weer de dupe. 

De stad Melbourne groeide en er was volop werk voor iedereen die een vak kende. De goldrush duurde van 1851 tot 1914. De eerste wereldoorlog brak uit, en de bevolking meldde zich aan bij het Australische leger,  want er heerste werkloosheid. 

Er wordt nog steeds goud gedolven, maar nu door een groot mijnbedrijf.

Wij rijden in een rustig tempo over een prachtige 2 baansweg door een mooi landschap. De aanleg van de weg was wel gepland, maar WO I gooide roet in het eten. 

Na het einde van de oorlog kwamen de soldaten terug in Australië en konden zij die werk zochten, beginnen met de aanleg van de Great Oceaan Road. Ruim 3000 man ging aan de slag met explosieven, schop, pikhouweel, zagen en ander gereedschap. De gehele aanleg gebeurde met de hand, zware machines waren er niet. De weg werd in 1923 opgeleverd en begint in Torquay en eindigt in Allansford bij Warrnambool.

Wij passeerden dorpen als Anglesea, Lorne, Apollo Bay en Port Campbell. Na een korte koffiestop in Loch Arch Gorge genoemd naar het gelijknamige Schotse schip dat daar is vergaan. Er waren slechts 2 overlevenden Tom (bemanningslid) en Vera, een jonge vrouw, zij was passagier.  Vera is later terugekeerd naar Engeland en Tom heeft op 2 andere schepen ook schipbreuk geleden maar beide overleefd.

Volgende stop is Kenneth River, waar wij koala's hopen te zien en vogels te spotten. Ja, 2 koala's gezien, slapend in een boom. De dieren slapen 20 uur per dag vanwege de weinige energie die zij hebben. 

Daarna kakatoes en kleine papegaaien  gevoerd. Zij eten  uit je hand en zitten op hoofden, schouders en armen. Vliegen af en aan en zijn prachtig om te zien. Uiteraard ook weer  een bakkie gescoord.

Vervolgens in de bus en naar London Bridge gereden. Een van de vele prachtige rotsformaties die er te zien zijn langs deze weg. 

Daarna de Gibson Steps opgezocht waar je naar beneden kunt lopen via een trap, ja! Deze was gesloten i.v.m. onderhoud.

Niet getreurd, en naar de 12 Apostelen gereden. Allemaal rotsen die door erosie en water van de kust worden gescheiden. De rotsen zelf verdwijnen ook, maar nieuwe worden weer gevormd omdat het allemaal kalkzandsteen is. 

Onze laatste stop is Bay Island waar we een scheermesrots bekijken. Genoeg steen gezien op op weg naar ons hotel in Warrambool. Mooi gelegen en met fijne kamers. Met de hele groep lekker gegeten en na een afzakken dit verslag geschreven. 

Aanvulling door Erica: het leek mooi weer te worden maar het was weer bewolkt en ' s middags kregen we een aantal kleine buitjes ( de regenjasjes hadden we natuurlijk in de koffers gestopt😣)

Ik heb nog even gezwommen in het zwembad van het hotel met de jongelui. Nu foto's toevoegen en slapen)