Van Adelaïde naar Alice Springs in de outback

28 november 2019 - Alice Springs, Australië

Vanmorgen hadden we nog een paar uur voor ons zelf; we hoefden pas om 13.00 uur klaar te staan met onze koffers. Het was een prachtige dag met heerlijk weer; voor het eerst blijft het vest in de koffer😁 

Met onze boodschappen voor het ontbijt gingen we met Hetty en Hans in het parkje om de hoek van de straat zitten en belegden daar onze boterhammetjes. Het was wel een beetje erg droog brood en het pakje  kaas bleek geen plakjes maar een blok kaas te zijn😣. (Het is een leuk parkje  met een paar grote kunstwerken. Grappig was dat er een Ibis rondliep terwijl we het Ibishotel op de achtergrond zagen, ik heb ze geprobeerd op een foto te krijgen) .Gelukkig waren ze bij Lisa's coffee zo aardig om het blok in plakjes te snijden.

Hans wilde eerst naar de Harleyshop voor een t-shirt dus pakten we de gratis bus rond het centrum tot we in de buurt van die zaak waren. Deze stad is een echte provinciestad met weinig hoogbouw en brede straten, heel anders dan Melbourne. Ook hier hangen overal camera's en staan stepjes en fietsjes die je kunt gebruiken, uiteraard wel met betaling. Je stept naar je bestemming en laat het stepje met de helm gewoon ergens anders staan, reuze handig.

We reden o.a. over Victoriastreet, de breedste straat van Australië.  Ik heb zomaar wat plaatjes onderweg geschoten. De Harleywinkel  lag wel wat verder dan we dachten dus moe ssten we nog een paar blokken lopen. Aan de overkant zat een grote motorzaak met andere merken. Wij keken daar even rond, zagen geen speciale gadgets om te kopen maar maakten een gezellig praatje met een van de verkopers.

Toen werd het tijd om ergens koffie te gaan drinken en om nog een stukje met de bus rond te rijden. Uiteindelijk hadden we toch nog te weinig tijd om de grote ronde te maken dus besloten we ongeveer bij ons opstappunt uit te stappen en nog even snel de bibliotheek in te gaan die erg mooi scheen (en bleek) te zijn. Een aardige dame van de bieb wilde ons wel rondleiden maar omdat we zeiden nog maar weinig tijd te hebben, bracht ze ons meteen naar de mooiste zaal en zette ons daar op de foto. Jammer dat we zo weinig tijd hadden....hadden we de koffers maar meteen in de hal moeten zetten; nu moesten we al om 12 uur terugzijn🤔

We konden nog even een koffietje  bij Lisa drinken en doken om 13.00 de bus in die ons in een half uurtje bij het vliegveld afzette. Daar namen we afscheid van Tim, onze chauffeur van de afgelopen dagen.

Mijn koffer was nu nog zwaarder dan vorige keer (die van Erwin dus lichter🙄) dus moesten we naar een speciaal loket om een speciale sticker te krijgen voor onze binnenlandse vlucht. Vorige keer kon je die zelf uitprinten, nu moesten we onze papieren laten zien waarop stond dat we meer gewicht  dan normaal op binnenlandse vluchten mochten meenemen. 

We hadden nog tot 15,00 uur de tijd voor koffie en een broodje en vertrokken weer keurig op tijd. De vlucht duurde maar twee uur en we kregen  een half uurtje terug omdat we weer in een andere tijdzone terecht kwamen. Mijn tablet houdt het soms niet meer bij: ik zag dat de tijd van schrijven  gisteren in het blog ook niet klopte. 😣

Om 16.55 arriveerden we in een heel warm en bewolkt Alice Springs waar een busje met aanhanger ons opwachtte. Omdat we de komende dagen nauwelijks tijd en/of mogelijkheid  hebben om te ontbijten en lunchen gaan we eerst boodschappen doen bij de enorme supermarkt die de hele outback van van alles moet voorzien want Darwin ligt 1500 km hier vandaan, Adelaide  1400 km., Perth 2500 km.

Uiteraard kopen we ook een paar flessen wijn waarvoor je je paspoort moet laten zien en waarna je niet meer de super  in mag, een regeling om ook te voorkomen dat Aboriginals teveel drank kopen. Zij hebben meestal een uitkering en kunnen maar een deel hiervan uitgeven aan drank omdat dit een groot probleem onder deze groep schijnt te zijn.

We zien hier eigenlijk voor het eerst Aboriginals: ze hangen rond de winkels met een flesje water of cola en een zak chips, zijn aangeschoten,  bedelen en zien er vreselijk verwaarloosd uit. Deze mensen hebben het over het algemeen nog steeds heel slecht in Australië.  Hoewel er meer besef komt van wat hen is aangedaan, neemt de regering nog  maar sporadisch maatregelen om de positie van deze oorspronkelijke bewoners te verbeteren, behoorlijk triest🤔

Even na zevenen komen we bij het hotel waar we meteen aangeven hoe laat en in welk van de twee restaurants we willen eten. Erica gaat eerst zwemmen in het heerlijke buitenbad; Lisa en Kevin en zelfs Harry en Gonny  wagen zich erin. Helaas heb ik hier geen foto's van.

Om 8 acht uur eten we met Lisa, Kevin, Hans, Hetty en Arie In het outback restaurant; de rest zit twee aan twee of in het Oosterse restaurant. Het was weer heerlijk,  buiten is het warm dus eigenlijk te lekker om naar bed te gaan maar het is alweer laat dus, lieve mensen, ik ga slapen. 

Erwin zit nog aan de wijn en knikkebolt boven zijn mobiel.  

😴😴😴😴😴

Foto’s

9 Reacties

  1. Margriet:
    28 november 2019
    Ik knikkebol, jij knikkebolt, wij hebben knikgebold... 😴😝
  2. Erica van der Waart van Gulik:
    30 november 2019
    Knikkebol nu weer, is 23.20 hier dus 🛌🛌🛌🛌🛌
  3. Erica van der Waart van Gulik:
    1 december 2019
    Nu bijna weer, Erwin slaapt al, ik moet nog bloggen🤨
  4. Rieke:
    28 november 2019
    Wat zijn die jacarenda bomen groot en mooi hè van kleur.
  5. Herma:
    28 november 2019
    Wat een indrukken allemaal in zo'n korte tijd en wat een afstanden. Fijn dat het nu weer wat warmer is. Leuk om zo te volgen. Ben benieuwd wat jullie van ayers rock vinden.
  6. Erica van der Waart van Gulik:
    30 november 2019
    Helaas maar van korte duur kan mijn blote speelpakjes nog steeds niet aan😣
  7. Eric:
    28 november 2019
    Tja. Van wijn ga je knikkebollen. Zeker als je ook nog een tijdreis maakt. Leur weer om te lezen.
  8. Gerrit en martha van der vlies:
    28 november 2019
    wat een indrukken en wat een kilometers worden er gereden, hopelijk houden jullie het nog vol, dus op naar de volgende ontdekking. veel plezier.
  9. Erica van der Waart van Gulik:
    30 november 2019
    Ja hoor, nu even een paar nachten in hetzelfde hotel en geen lange dagen meer